درسا مؤیدی، مترجم کتاب «دگرگونگی» دربارۀ این اثر می‌گوید:
«نمایشنامهٔ “دگرگونگی” مانند باقی آثار خانم مری زیمرمن، اقتباسی است از اسطوره‌ها، افسانه‌ها و قصه‌های پریان. در این اثر، وجه حماسی قصه‌های پریان و اسطوره‌ها با دنیای فانتزی درآمیخته و یک ویژگی طنزگونه به آن اضافه شده‌است و چاشنی طنز آن، قصه‌ها را برای مخاطب امروزی جذاب‌تر می‌کند.
در “دگرگونگی” -همان‌طور که از اسمش برمی‌آید- مهم‌ترین مضمون یا درونمایه، مسئلهٔ تغییر است. خانم زیمرمن به‌عنوان یک طراح صحنه، در ابتدای متن نمایشنامه می‌گوید که باید یک استخر بزرگ در وسط صحنه وجود داشته‌باشد و بازیگر‌ها داخل آب بازی کنند.
آب در طبیعت نماد حیات و زایش است و هم‌چنین تغییر. پس اولین مضمون، مسئلهٔ تغییر است که با آب مشخص می‌شود.
دومین مسئلهٔ مهم در متن، راوی‌هایی‌اند که در صحنه‌های مختلف نمایشنامه حضور دارند و کارکرد اصلی‌‌شان در متن نمایشنامه این است که آبزرورند؛ یعنی حضور دارند اما دخالت به‌خصوصی ندارند. آنها متن را دراماتیزه می‌کنند؛ چراکه با قضاوت شخصیت‌ها و پیش‌بینی‌هایشان مخاطب را برای ادامهٔ نمایشنامه کنجکاوتر می‌کنند.»