«بازخوانی شهر، حکمرانی شهری»

پوریا جهانشاد، دبیر مجموعۀ کتاب «بازخوانی شهر، حکمرانی شهری» در گفت‌وگویی با روابط عمومی انتشارات روزبهان، دربارۀ این اثر می‌گوید: «موضوع مهم در بحث حکمرانی، مباحث مرتبط با امنیتی‌سازی جامعه است؛ مباحث مرتبط با لایه‌های مختلف کنترل و مقولاتی که رفتار شهروندان را کانالیزه و به نوعی رام می‌کنند. ما در این حیطه با نیروهای مختلفی سروکار داریم. بخشی نیروهای رسمی‌اند؛ نیروهایی مثل شهرداری، شورای شهر و… بخش دیگر نیروهای میانی‌اند؛ نیروهایی که نقش مشروعیت‌دهنده را برای نیروهای بالاسری ایفا می‌کنند، مثل برنامه‌ریزان، طراحان شهری، شهرسازان و حتی معماران و هنرمندان که این روزها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند: شهر این روزها...

????? ????

نمایشنامۀ «دگرگونگی» اقتباسی از اسطوره‌ها، افسانه‌ها و قصه‌های پریان

درسا مؤیدی، مترجم کتاب «دگرگونگی» دربارۀ این اثر می‌گوید: «نمایشنامهٔ “دگرگونگی” مانند باقی آثار خانم مری زیمرمن، اقتباسی است از اسطوره‌ها، افسانه‌ها و قصه‌های پریان. در این اثر، وجه حماسی قصه‌های پریان و اسطوره‌ها با دنیای فانتزی درآمیخته و یک ویژگی طنزگونه به آن اضافه شده‌است و چاشنی طنز آن، قصه‌ها را برای مخاطب امروزی جذاب‌تر‌ می‌کند. در “دگرگونگی” -همان‌طور که از اسمش برمی‌آید- مهم‌ترین مضمون یا درونمایه، مسئلهٔ تغییر است. خانم زیمرمن به‌عنوان یک طراح صحنه، در ابتدای متن نمایشنامه می‌گوید که باید یک استخر بزرگ در وسط صحنه وجود داشته‌باشد و بازیگر‌ها داخل آب بازی کنند. آب در طبیعت نماد حیات...

????? ????

بکت، نقطۀ پایانِ بازیِ نوشتن!

مرداد عباس‌پور، نویسندۀ کتاب «بکت، پایان بازی نوشتن» دربارۀ این اثر می‌گوید: «به گمان من، بکت با همهٔ نویسندگان قرن بیست و جریان تاریخ ادبیات متفاوت است. عنوان کتاب را به‌عمد انتخاب کرده‌ام «بکت، پایان بازی نوشتن». اگر نوشتن را بازی فرض کنیم که از دوسه‌هزار سال قبل با هومر، اشیل و سوفوکل آغاز شده‌است، با بکت در قرن بیستم به پایان می‌رسد و بکت نقطهٔ پایان این بازی است. او آخرین نویسندهٔ مدرن و نخستین نویسندهٔ پست‌مدرن است. پست‌مدرن‌ها علاقهٔ زیادی به استفاده از کلمهٔ بازی داشتند و جدی‌نگرفتن جهان و زندگی، جزء رویکردهای آنها بود. در این کتاب -که حدود...

????? ????

محمد قاسم‌زاده از «چیدن باد» می‌گوید…

«چیدن باد» رمانی تاریخی‌ست. در این کتاب، تاریخ و رمان در یک جا به هم می‌رسند. تاریخ، سازوکار خاص خودش را دارد. مورخ بر اساس اسناد و یافته‌های تاریخی، تاریخ را می‌نویسد. سازوکار رمان نیز تخیل است؛ تخیلی که بر روایت‌های تاریخی سوار شده. رمان تاریخی جایی وارد می‌شود که کار مورخ می‌لنگد. در سرزمین ما -به‌خصوص در خاورمیانه- مدارک تاریخی آن‌چنان سندیت ندارند یا باید زمان بگذرد تا گوشه‌ای از حقایق مشخص شوند. رمان‌نویس در هنگام نوشتن رمان تاریخی، باید وارد یک معدن پر از لایه‌های به‌دردنخور، لایه‌های پوچ و لایه‌های ساخته‌شده بشود، آن‌ها را کنار بزند تا درنهایت به قلب...

????? ????