پیشنهاد همراهان روزبهان؛ به بهانه‌ی انتشار «اتاق محقر خیال من»؛ کشف بدن، صدا، مکان و زمان
???? احمد آرام
زمانی که برای اولین بار اجرای نمایش (کلاس مُرده)، از «تادئوش کانتور» لهستانی را در خوابگاه ارمِ دانشگاه شیراز دیدم، خودم را در برزخ تاریکی یافتم که که اشباح بازیگران و عروسک‌ها احاطه‌ام کرده‌بودند و درمیان گرگ‌و‌میش صحنه، «تادئوش کانتور» نیز مانند رهبر ارکستر پیدایش می شد تا نمایش را رهبری کند. این شیوه‌ی نمایش نه تنها غریب و غیر قابل دسترس بود بلکه سرشار از لذت بصری نیز بود. میزانسن‌هایی که با دخالت کارگردان تغییر می‌کرد، این بار به شکل زایش یک فکر، فضا را در اختیار می‌گرفت و به یک...