ادبیات

هدف از تالیف نخستین جزوه یعنی همین لوازم نویسندگی نیز طبیعتاً جز این نیست که طالبان نویسندگی، از همان آغاز راه، آنچه را که تا به حال از لوازم اصلی نویسندگی بوده‌است با اطمینان خاطر بشناسند، از سردرگمی و ابهام نسبت به گذشته و حال هنر داستان‌نویسی به‌در آیند، و با گام‌های بلند استوار به سوی خلق آثار بی‌بدیل داستانی پیش‌بروند.

براعت استهلال، صنعتی‌ست ادبی، و آن آغازکردن سخنی‌ست به طرزی که کاملاً مناسب با مقصود باشد و خوش افتد.
یا براعت استهلال، آن است که مصنف یا شاعر، در ابتدای خطبه‌ی کتاب یا مطلع قصیده، الفاظی چند ایراد کند که خواننده به محض خواندن آن، از مقصد و مراد نویسنده و گوینده آگاه شود. براعت استهلال – که ما، در این کتاب، آن را استهلال می گوییم و یا به فارسی متداول، «خوش‌آغازی » می‌‌نامیم- در گذشته‌ی ادب فارسی، غالباً در باب شعر و نظم به کار رفته‌است چنانکه اگر شاعری، قصیده، قطعه، یا غزلی می‌سرود و در محضر جمعی می‌خواند ( یا واگذار می کرد که خوش صدایی آن را بخواند) و مخاطبان،‌در همان ابتدای شعر، به وجد می‌آمدند و به تایید و تحسین می‌پرداختند، و به زبان امروزی «با مفهوم شعر، ارتباط برقرار می‌کرند»، نشانه‌ی براعت استهلال بود و قبول افتادن حرکت آغازین اثر.