نمایشنامهٔ «آلیس در بستر» در هشت پرده، تلفیقی از رؤیا، واقعیت و جهانی فانتزی را در برابر تماشاچی به نمایش می‌گذارد؛ اثری که به مفاهیم مرگ و زندگی نگاهی متفاوت دارد. به گفتهٔ «سانتاگ»، این نمایشنامه اثری است «در باب غم و خشم یک زن و درنهایت، نمایشی در باب تخیل» که او در تمام عمر، خود را برای نگارش این اثر آماده کرده‌است. او، خود، این نمایشنامه را اثری فانتزی می‌نامد بر پایهٔ زندگی شخصیتی واقعی به نام آلیس جیمز؛ زنی که کوچک‌ترین فرزند خانواده‌ای آمریکایی است و در سی‌سالگی از پدر برای خودکشی اجازه می‌گیرد.
«سوزان سانتاگ»، نویسنده، نظریه‌پرداز، منتقد، فیلمنامه‌نویس و کارگردان آمریکایی، در سال ۱۹۳۳ در نیویورک متولد شد. آثار انتقادی او بر پایهٔ مطالعه‌های گسترده‌اش در حوزه‌های مختلف نوشته شده‌اند. او با نوشتن این کتاب‌ها، به منتقدی تأثیرگذار در عرصهٔ سیاست و ادبیات تبدیل شد. برخی از کتاب‌های او، توجه بسیاری از مخاطبان را به خود معطوف کردند. این متن‌ها نویدبخش ظهور منتقدی جریان‌ساز بودند؛ آثاری مانند «علیه تفسیر»، «بیماری به‌مثابه استعاره»، «نظر به درد دیگران»، «انحطاط سینما»، «یادداشت‌هایی در باب ابتذال» و… او هرچه را دیگران تحقیق می‌نامیدند، نوعی خواندن و مطالعه می‌دانست.
|کتاب «آلیس در بستر» نوشتهٔ «سوزان سانتاگ»، ترجمهٔ «مریم رفیعی»، انتشارات روزبهان، ۲۰.۰۰۰ تومان|
ویراستار:
«کارگاه ویرایش سایه‌نویسا: فرشیده اسدی»
«آلیس در بستر» نوشتهٔ «سوزان سانتاگ» منتشر شد
14
جولای